ایمنی زمینی هواپیما

همچنین از تفاوت های دیگر هواپیمای فوکر صد با نمونه قدیمی تر فوکر 28 می توان به ظرفیت آنان اشاره نمود که در نمونه ی قدیمی تر، حداکثر قابلیت حمل 85 مسافر وجود داشت در حالی که در فوکر صد حداکثر قابلیت حمل 122 نفر مسافر نیز وجود دارد. همچنین هواپیمای فوکر صد از موتورهای مرغوب توربوفن ساخت رولزرویس با کشش حداکثر 13.000 پوند بهره می برد که به آن توانایی های خاصی بخشیده است. این هواپیما همچنین به وسیله سیستم نوین کابین شیشه ای که در آن اطلاعات پروازی که قبلاً بر روی آلات پرواز عقربه ای و آنالوگ نمایش می یافتند، بر روی صفحه های دیجیتالی ال سی دی به شکلی پر نور در شب ها و خوانا نقش می بندند.نخستین پرواز این هواپیما به 30 نوامبر 1986 بازگشته و گواهینامه پروازی خود را یک سال بعد دریافت داشت. همچنین اولین مشتری این هواپیما خطوط هوایی سویس ایر بود که تعدادی از این هواپیمای نوین و اقتصادی را در سال 1988 تحویل گرفت. این هواپیما دارای مدل های گوناگونی از جمله مدل QC است که در حقیقت مدل قابل تعویض از مسافربری به باربری به صورت سریع و در کوتاه ترین زمان می باشد. همچنین مدل اکسکیوتیو جت که نمونه ای با امکانات ویژه ی اشرافی مخصوص حمل رهبران کشورهای مختلف است نیز تولید شد. این هواپیما دارای سرعت کروز اقتصادی 845 کیلومتر بر ساعت است که این مقدار در پرواز های دوربرد به منظور کاهش مصرف سوخت به 737 کیلومتر در ساعت کاهش می یابد.همچنین وزن خالی این هواپیما با تمام تجهیزات به حدود 28 تن رسیده و دارای حداکثر وزن برخاست 43 تن می باشد. همچنین طول دوسر بال این هواپیمای متوسط حدود 28 متر و طول خود هواپیما تقریباً به 35 متر می رسد. همچنین موتورهای این هواپیما به جای قرار گرفتن در زیر بال ها، برای بهبود ویژگی های آیرودینامیکی مانند کاهش پسا، به قسمت انتها و دم هواپیما انتقال یافته اند که از این لحاظ، این هواپیمای مسافربری را می توان یک هواپیمای هیوی تیل یا دم سنگین نامید. از این هواپیما تعداد 300 فروند به وسیله خطوط هوایی مختلف از جمله چندی از خطوط هوایی ایران مانند خطوط هوایی آسمان، سفارش داده شد که تا سال 1996، یعنی سال منحل شدن شرکت فوکر، تعداد 288 فروند از این هواپیماهای مسافربری تولید و تحویل گردید.

منبع:وبلاگ هوانوردی ایران